İlk Gün.. Part 2..

Uyan hadi kalk.. Aylardır kavuşmayı beklediğin şehrin kollarındasın. Git ve ona sarıl.. Gözyaşlarınla boğ bu şehri.. Ona aşkını söyle. Geldin bak, ulaştın..

Göz kamaştıran aşk dolu şehrin göbeğine giderken saçlarımı savurdum. Bedenim dimdik, vücudum ilgiye aç ve çekici görünme arzusu bütün benliğimi sarmıştı. Benim, bendim oradaki. Yılların getirdiği birikimle kendimi atıvermiştim kollarına. Tıpkı kör kütük âşık bir kadının, gözünü kapatıp sevdiği adamın kollarına aptalca atlaması gibi. Saatler geçiyor, şehrin meydanı beni ele geçiriyor. Sokaklarda caddelerde kayboluyorum. Kaybolmayı seviyorum. Sevişmek gibi, nereden geldiğini bilmediğin bir duygu ele geçiriyor seni önce bacakların titriyor sonra bir ateş karnından yukarı çıkıp göğüslerinden yukarı seni sarsıyor, başın dönüyor. Haz, korku, tutku ve ter... Her şey bir arada.. Gözler üzerimde, gülümseyen bakışlar, tuhaf bakışlar. Ben mi korkuyor ama hala inatla yürüyorum. Güçlüyüm, gücümü hissediyorum. Konuştukları dili bilmiyorum onlar da benim dilimi bilmiyorlar. Süzülmeyi seviyorum, bakışları üzerime çekmeyi seviyorum. Güçlü yanımın altında sakladığım ürkek bakışlarımı sezen erkeklerin gözlerinden kaçıyorum. Başım yukarıda, meydan okur gibiyim… Senin aşkın, karmaşan benden büyük müdür söyle diyorum 14 yaşından beri aşık olduğum şehre.. Söylesene bana neler yapacaksın diyorum, hazırım diye haykırmak istiyorum... Saatlerce izledim o şehri, yürüdüm, yürüdükçe düşündüm. Sessizliği sevdim, hiç kimsenin konuşmasını anlayamamayı sevdim... Daha başka neleri sevip nelerden nefret edeceğimi düşündüm, düşündüm ve yurdumun yani yeni evimin yoluna döndüm.